Τα μάτια μου τσούζουν, ο λαιμός μου με τρώει.Γύρω μου κόρνες και καυσαέριο. Γλιστρώ με το ποδήλατο ανάμεσά τους. νιώθω τη μαυρίλα να μου τρώει τα σωθικά.
Γύρω μου λαμαρίνες. Έργα παντού.Η Θεσσαλονίκη ανανεώνεται.Δίπλα μου οδηγοί φρικαρισμένοι.Όρθια πτώματα πάμε στη δουλειά. Το βράδυ θα ξεπλύνουμε τη μαυρίλα από τα κορμιά μας.Αλλά το πρωί ξανά, το όρνιο της πόλης τρώει τα σωθικά των χιλιάδων προμηθέων της τσιμεντούπολης. Και ξανά και ξανά.Μέχρι να σακατευτούμε από τα αναπνευστικά και ψυχολογικά προβλήματα. Ή να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα από καρκίνο.Δεν υπάρχει πια οικογένεια που να μην έχει χτυπήσει τη πόρτα της.
Υπάρχει κάτι το βαθιά συμβολικό στο καρκίνο. Είναι μια ασθένεια που προέρχεται από τον τρόπο ζωής. Το ίδιο και το έμφραγμα θα λεγε κάποιος. Αλλά όχι.Για το έμφραγμα μπορείς να ακούσεις τις δικαιολογίες "δε πρόσεχε, οι επιλογές του κλπ". Λες και οι επιλογές του ατόμου προκύπτουν από το εσωτερικό του και η κοινωνία δεν παίζει ρόλο. Λες και οι αρχαίοι έλληνες που δε πρόσεχαν παθαιναν και αυτοί έμφραγμα από τη τροφή τους.
Στον καρκίνο δεν υπάρχουν προσχήματα. Ούτε επιλογές. Είναι ασθένεια που συνδέεται με τον συλλογικό τρόπο ζωής μας. Δεν μπορούμε να προφυλαχθούμε, εκτός αν αλλάξουμε το σύστημα. Ειδάλως ο καθένας είναι εν δυνάμει θύμα. Ο καρκίνος είναι η τραγική επιβεβαίωση της αυτοκτονικής ανάπτυξης του πολιτισμού μας. Υπάρχει κάτι το εξόχως αντικαπιταλιστικό σ' αυτόν...
Με ξυπνά μια κόρνα. Και άγριο βρισίδι. Άργησα. Έχω δικαστήριο. Μετά μάθημα, μετά διάβασμα. Μετά ύπνο. Μετά δουλεια...
2 σχόλια:
Διονύση,
γενναία κίνηση να κάνεις προσωπικό, επώνυμο blog.
αλλά βγάλε τους φασίστες από τα link σου.
Η μπλογκόσφαιρα είναι τελικά μικρή!
Δεν υπάρχουν φασίστες στα λινκ μου.Ο λόγος σου γίνεται έντονα μανιχαιστικός, αν εννοείς αυτό που νομίζω.φασίστες υπάρχουν σε πολλά μερη.Ίσως και κει που δε φαινονται με τη πρωτη ματια, γιατί τους λένε αλλιώς.Ό,τι έχω στα λινκς το έχω συνειδητα.Παρά τις όποιες διαφωνίες μου σε σημεία, σεβομαι τους ανθρώπους αυτούς και τις απόψεις τους.
Δημοσίευση σχολίου