Αν ήμουν συγχορδία
θα ήμουν Λα ελάσσονα
θλιμμένη, συγχορδία του τέλους

Αν ήμουν έρωτας
θα ήμουν το φιλί
το τελευταίο αντίο στα χείλη
του γέροντα
προς την ακόμα υπέροχη
γυναίκα του

Αν ήμουν επανάσταση
θα ήμουν η Ρώσικη
τραγική στην επιτυχία της
Μεγάλο όραμα, θεϊκός έρωτας για το κόσμο,
που γεννά τέρατα

Αν ήμουν φωνή
θα ήμουν η αφελής ερωτική αυθάδεια του νέου επαναστάτη
αλλά και η κουρασμένη ωριμότητα του βετεράνου

Αν ήμουν τραγούδι
θα ήθελα να μουν μοιρολόι
ελληνίδας μάνας, και γιος μου
ο κόσμος όλος

Αν ήμουν ποίημα
θα ήμουν Μπρεχτ:
"Δυστυχώς, εμείς,
που επιθυμήσαμε να θέσουμε τα θεμέλια της καλοσύνης
Δεν μπορέσαμε οι ίδιοι να είμαστε καλοί
Όμως εσύ, όταν έρθει ο χρόνος
που ο άνθρωπος θα βοηθά το συνάνθρωπό του
μη μας κρίνεις
πολύ αυστηρά"

Α.