Ενας χρόνος πέρασε. Ηταν τέτοιες μέρες οταν κρεμαγαμε τα πρωτα πανω, όταν βλέπαμε με έκπληξη τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριές μας να ρίχνουν ένα μεγαλοπρεπές "αϊ σιχτίρ" στην αντιπαθέστατη κατά τ' άλλα Υπουργό Παιδείας. Μια γλυκιά νοσταλγία διαπερνα τη ραχοκοκαλιά όσων το ζήσαμε... όχι πως θα το ξανακάναμε τώρα βέβαια... κουραστήκαμε βλέπετε. Βαρεθήκαμε λίγο... κάναμε την επανάστασή μας.
Ήταν ωραίες μέρες. Είχαμε στήσει τη σκηνή και τα όνειρά μας έξω απ' τη σχολή. Κοιμόμασταν στο πανεπιστήμιο, ξυπνάγαμε, συζητάγαμε, κάναμε έρωτα στο πανεπιιστήμιο. Ήμασταν εκεί με όλη τη ψυχή μας. Το κάναμε σπίτι μας. Πόσο ξένα μου φαίνονται τα δικαστήρια που δουλεύω μετά από αυτό...
Οι φοιτητές γύρισαν σπίτια τους. Η ΝΔ βγήκε ενισχυμένη από την όλη διαμάχη. Ούτε τα ομόλογα ούτε τίποτα δε της στερεί την εξουσία. Ποιος θα πιστέψει άλλωστε το ΠΑΣΟΚ μετά από τόσα χρόνια; Το γελοίο ψευτοϊδεολόγημα της μεταρρύθμισης επελαύνει. Ήρθαν αυτοί που συμβολίζουν τη σαπίλα των τελευταίων 30 χρόνων να μας μιλήσουν για αλλαγή... γιατί δε κόβουν το λαιμό τους; να μια καλή αρχή για αλλαγή...
Η μεταρρύθμιση συνεχίζεται λοιπόν, και ενόψει εκλογών αποκτά πανηγυρικά χαρακτηριστικά. Και η κοινωνία κοιτά αποχαυνωμένη, αδιάφορη. Γιατί κατά βάθος ξέρει. Δε πιστεύει σε τίποτα από όλα αυτά. Δε πιστεύει σε τίποτα γενικά. Περιμένει το σαβ/κο να πάει για μπάνιο, μέσα στο κλουβί της από λαμαρίνα. Αυτή η κοινωνία είναι που γύρισε τις πλάτες στους φοιτητές, που κοιτά αδιάφορα να δέρνουν τα παιδιά της, να κλέβουν τα ταμεία της, να της πίνουν το αίμα οι τράπεζες, το κράτος και τ'αφεντικά της. Και το ξέρει. Αλλά έχει αναισθητοποιηθεί τελείως. Έχει συνηθίσει και δε θέλει να βγει από τη συνήθεια. Γι' αυτό μισεί ό,τι της θυμίζει ότι συνήθισε. Η ευαισθησία του καθημερινού ανθρώπου συναντά το σύμβολό της στα χιλιάδες air-condition που δροσίζουν τα σπίτια, την ίδια στιγμή που ζεσταίνουν αφόρητα τη πόλη. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι αυτό είναι αδιαφορία για τον άλλον. Είναι αυτοκτονική αυτή η συμπεριφορά. Είναι αδιαφορία για τα πάντα. Αδιαφορία να δούμε πιο βαθιά από τη δυσφορία που ενίοτε αισθανόμαστε... Και αλλαγή από μια κοινωνία που δε νοιάζεται να μη περιμένετε...
3 σχόλια:
Είπες: "Είχαμε στήσει τη σκηνή και τα όνειρά μας έξω απ' τη σχολή. Κοιμόμασταν στο πανεπιστήμιο, ξυπνάγαμε, συζητάγαμε, κάναμε έρωτα στο πανεπιιστήμιο. Ήμασταν εκεί με όλη τη ψυχή μας. Το κάναμε σπίτι μας"
Και ποιός σου είπε ρε μεγάλε ότι πανεπιστήμιο είναι καταυλισμός για να στήνεις σκηνές?
Ποιός σου είπε ότι είναι χώρος να κοιμάσαι, να ξυπνάς, να πηδιέσαι?
Ποιός σου είπε ότι το πανεπιστημιο είνια σπίτι σου, ότι σου ανήκει?
Δεν γουστάρω εσύ και οι όμοιοι σου να συμπεριφέρονται στο πανεπιστημιο σαν να είνια σπίτι τους, ούτε ιδιοκτησία τους, το απεχθάνομαι το πανεπιστήμιο αυτό που θα μοιάζει με το σπίτι σου και θα θυμίζει ιδιοκτησία σου, όπως απεχθάνομαι και όλη την κουλτούρα σου...δικαίωμα σου να την έχεις, κράτα την για το σπίτι σου, είνια προσωπική σου υπόθεση...το πανεπιστήμιο δεν είναι σπίτι σου...
ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ....
όταν καταλάβεις αυτήν την διάκριση, όταν καταλάβεις τι σημαίνει πανεπιστήμιο, και όταν αντιληφθείς ότι δεν είνια χώρος για να κοιμάσαι, να πηδιέσαι, να ξυπνάς, να ψήνεις σουβλάκια, να πίνεις μπίρες, να παίζεις με το πατίνι σου, να παρκάρεις το ποδήλατο σού κλπ, τότε ξαναμιλαμε.....
μέχρι τότε...φιλικά και συμβουλευτικά αν θές, αναλογίσου απλά τι δεν προσφέρεις εσύ στο πανεπιστήμιο, ποιά είνια η δική σου ευθύνη για την σημερινή κατάντια, παρά τι δεν προσφερουν οι άλλοι....
χα... τί δε προσφέρω... τη δική μου ευθύνη την έχω πληρώσει με άπειρες ώρες δουλειάς και παρουσίας, που πίστεψέ με δεν ήταν για μπύρες. Δημόσιο πανεπιστήμιο σημαίνει ένας θεσμός που αγκαλιάζει το σύνολο της ύπαρξης και της ζωής του άλλου, αυτό σημαίνει την επιστημονική, τη πολιτική και τη πολιτιστική του δραστηριότητα. Όσο κάποιοι προσπαθούν να κάνουν το χώρο αυτό να ανήκει σε όλους, κάποιοι έρχονται το πρωί, παρακολουθούν το μάθημα, παίρνουν το χαρτί και φεύγουν χωρίς να προβληματιστούν γιατί στο διάολο βρίσκονται εδώ πέρα, εκτός από το να βγάζουν λεφτά και να τα τρώνε στις μπύρες στα κλαμπάκια (που παρεπιπτόντως δε πίναμε μόνο, αλλά στήναμε και συναυλίες για να ερθουν οι συμφοιτητές μας και να ζωντανέψουν τη σχολή που ανήκει σε όλους. Εσύ έχεις δώσει έστω και μία ώρα ή ένα ευρώ για τη σχολή σου; Έχεις καθαρίσει με τις καθαρίστριες; ή μόνο το καφέ σου μαζεύουν από το κυλικείο. Αν ταχεις κάνει τα ξαναλέμε, αλλιώς η δική σου κουλτούρα δε μου προξενεί τίποτα απολύτως παρά λύπηση.
Και για να μη ξεχνιόμαστε, ακριβώς επειδή το πανεπιστήμιο ανήκει σε όλους και είσαι και εσύ μέλος του Συλλόγου σου, και άρα αγωνίζεσαι και εσύ για δημόσια παιδεία, έπρεπε όταν ο σύλλογος σου έπαιρνε μια απόφαση να τη σέβεσαι και να την εφαρμόζεις, άσχετα αν σ'αρέσει ή όχι.Έτσι λειτουργούν οι κοινότητες που σέβονται τον εαυτό τους. Αυτό επί του συγκεκριμένου σημαίνει ότι όταν ο Σύλλογός σου πήρε απόφαση να καταλάβει τη σχολή εσύ έπρεπε να ήσουν εκεί, και να κοιμάσαι και εσύ μέσα, γιατί μια αυτοδιοίκητη κοινότητα έχει και τέτοιες ευθύνες. Βέβαια εσύ αρκέστηκες να βρίσεις και να πας σπίτι σου. Ή μήπως έκανες κάτι για να υπερασπιστείς το πανεπιστήμιο, έστω με το τρόπο που εσύ κρίνεις καλύτερο; Αλλιώς μείνε σπίτι σου και βρίζε.
Δημοσίευση σχολίου