Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Η βιομηχανία της καταστροφής


Η Naomi Klein, η συγγραφέας του No Logo και δημοσιογράφος/"γκουρού" του κινήματος ενάντια στις πολυεθνικές και την (καπιταλιστική) παγκοσμιοποίηση, έχει εκδώσει αυτές τις ημέρες το νέο της βιβλίο, με τίτλο: The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism, το οποίο, όπως γράφει στην ιστοσελίδα της, πάει πολύ καλά στις πωλήσεις.Το βιβλίο αυτό, συσχετίζει έννοιες της (κοινωνικής) ψυχολογίας με την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και κλεισίματος (closure) δημόσιων χώρων και υπηρεσιών...Πιο συγκεκριμένα, προτείνει ότι ο καπιταλισμός των καταστροφών, όπως τον ονομάζει, προκύπτει μετά από μεγάλες καταστροφές, πχ το τσουνάμι, ο τυφώνας Κατρίνα, οι πυρκαγιές του καλοκαιριού στην Ελλάδα, όταν οι κυβερνήσεις, στη νεοφιλελεύθερη στροφή που έχουν, παραδίνουν τη διαχείριση της μετά εποχής και των φυσικών πόρων που υπέστησαν τις καταστροφές σε μεγάλες εταιρείες. Οι πολίτες είναι σε κατάσταση σόκ, μετά τις καταστροφές, δηλαδή σύγχυσης, πανικού και αβεβαιότητας, με αδυναμία προσοχής στην ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων, οπότε δεν μπορούν να κατανοήσουν, ή/και να αντιδράσουν. Επιπλέον, η κατάσταση αυτή σοκ γενικεύεται και εξαπλώνεται στο χρόνο με τα απανωτά χτυπήματα, πχ Ιρακ, τσουνάμι, Κατρίνα, πυρκαγιές, κλπ, που με τη διάδοση των ΜΜΕ στο παγκόσμιο σκηνικό καθίστανται πολύ περισσότερο προφανή ερεθίσματα. Η κοινωνία τίθεται σε μια μόνιμη κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης" που γράφει και ο Agamben, και οι δημόσιοι πόροι ιδιωτικοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι βιώνουν μια διαδεδομένη αίσθηση υπαρξιακής επισφάλειας και αβεβαιότητας (J. Butler) , μην ξέροντας ποιά άλλη καταστροφή μπορεί να τους/τις βρει. Ο σκηνοθέτης Alfonso Cuaron, δημιούργησε μια ταινία μικρού μήκους για τη διαφήμιση του βιβλίου, που μπορείτε να δειτε στο yοutube ή εδώ: YouTube - The Shock Doctrine by Alfonso Cuarón and Naomi Klein
Ας μη μείνουμε στην απελπισία
Νέα περιβαλλοντική πολιτική τώρα!
Να αλλάξει το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης!
Να επαγρυπνούμε στα σχέδια "ανάπτυξης" που καταστρέφουν τους πιο πολύτιμους πόρους του τόπου.
Όχι στο ιδεολόγημα της ανάπτυξης. Ζωή με αξιοπρέπεια και σε ισορροπία με το οικοσύστημα

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι με αυτό το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν συμβαίνει και ό,τι με το προηγούμενο (νό λόγκο): θεωρητικοποιεί το αυτονόητο. Γιατί είναι προφανές ότι οι κοινωνίες της αγοράς αναπτύσσουν αγοραίους μηχανισμούς αποκατάστασης των καταστροφών (ίσντ ιτ?)

Γιώργος Κεσίσογλου είπε...

Ευχαριστώ για το quoting διονύση, αλλά θα προτιμούσα να έβαζες και την πηγή του άρθρου...
netiquette, please!
Συγνώμη που κάνω τον κακό...

και βέβαια μπορείς να το σβήσεις το σχόλιο.
Ή να το αφήσεις, είμαι γνωστός κακός άνθρωπος.
Και όσο μεγαλώνω γίνομαι και πιο ψώνιο.

Allonsanfan είπε...

Εχεις δίκιο συγγνώμη. Επειδή το βρήκα από το ιντυ νομιζα ότι είχες κάνει αναδημοσίευση. Δεν είσαι κακός...αυτη τη φορα

Panayiotakis είπε...

Αλήθεια...το διάβασες το βιβλιίο?????Αξίζει να το αγοράσω??

Allonsanfan είπε...

θα σε γελάσω... ο σκατζοχοιρος κατι μπορει να ξερει...αλλά εμένα μου φαίνεται ενδιαφέρον και σίγουρα επίκαιρο