- Αν το ίδιον του ανθρώπου είναι η σχέση, ως αλληλεπίδραση που εκκινεί μεν από την ανάγκη όμως δεν είναι ενστικτώδης όπως στα ζώα αλλά συνειδητή, δηλαδή μερικά ελεύθερη
- Αν λοιπόν το ίδιον του ανθρώπου είναι η σχέση, τότε ο έρωτας, ενώ εκκινεί και αυτός από την ανάγκη δεν είναι ένστικτο επιβίωσης ή διαιώνισης, αλλά ως (μερικά) ελεύθερη πράξη συνιστά την ύψιστη απόπειρα για σχέση. Γίνεται η ορμή για ταύτιση, για ενότητα, που ποτέ δεν εκπληρώνεται αλλά αποζητά εναγωνίως την εκπλήρωσή της.
Άρα ο έρωτας για τον άλλο είναι η κορύφωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Το μεγαλύτερο θαύμα της. Και ταυτόχρονα η πιο τραγική στιγμή της, καθώς η σχέση παλεύει ασίγαστα με τα όριά της, με το γεγονός ότι τα όντα που σχετίζονται παραμένουν δύο χωριστά όντα.
ή για να το πούμε πιο απλά
https://www.youtube.com/watch?v=iYfpTHCm-kg
