Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007


Ο ένας πλάι στον άλλο...
Δραματικό τέλος για τον Γάλλο φιλόσοφο Αντρέ Γκορζ και τη γυναίκα του


ΑΠΕ

Ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκορζ

Παρίσι




Έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκορζ, συνιδρυτής, με τον Ζαν Ντανιέλ, του εβδομαδιαίου πολιτικού περιοδικού «Νουβέλ Ομπσερβατέρ». Ο 84χρονος φιλόσοφος, αυτοκτόνησε μαζί με τη σύντροφό του η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια στην κατοικία τους στο Βοσνόν.

Ο Γκόρζ γεννήθηκε τον Φεβρουάριο 1923, στη Βιέννη, και έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα στη το 1954, όταν και έλαβε το νέο του ληξιαρχικό ονοματεπώνυμο Ζεράρ Χορστ. Επιπλέον, τα άθρα του στο «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» τα υπέγραφε με το ψευδώνυμο Μισέλ Μποσκέ. Παράλληλα, θεωρείται από τους θεμελιωτές της πολιτικής οικολογίας.

«Οικολογία και Πολιτική», «Οικολογία και Ελευθερία», «Αντίο στο Προλεταριάτο», «Μεταμορφώσεις της Εργασίας» είναι κάποια από τα σπουδαία έργα του.

Μία στενή φίλη του ζεύγους, αντιλήφθηκε το δραματικό τέλος της 58χρονης κοινής ζωής τους τη Δευτέρα το πρωί. Μάλιστα πάνω στην κεντρική πόρτα του σπιτιού υπήρχε η επιγραφή με την ένδειξη «ειδοποιείστε την χωροφυλακή».

Τα πτώματα βρέθηκαν το ένα πλάι στο άλλο, ενώ δίπλα τους βρέθηκαν γράμματα προς τους οικείους τους. Μάλιστα, προ ημερών, ο Γκορζ εκμυστηρεύθηκε σε στενή φίλη ότι τον προβλημάτιζε πολύ η ραγδαία επιδείνωση της υγείας της Ντορίν.

Για την «Ντορίν του» στο πρόσφατο βιβλίο «Ιστορία της Ντ., ιστορία μιάς αγάπης» ο Γκορζ είχε γράψει: «Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα, περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά, και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα 'κενό', το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω».

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Η βιομηχανία της καταστροφής


Η Naomi Klein, η συγγραφέας του No Logo και δημοσιογράφος/"γκουρού" του κινήματος ενάντια στις πολυεθνικές και την (καπιταλιστική) παγκοσμιοποίηση, έχει εκδώσει αυτές τις ημέρες το νέο της βιβλίο, με τίτλο: The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism, το οποίο, όπως γράφει στην ιστοσελίδα της, πάει πολύ καλά στις πωλήσεις.Το βιβλίο αυτό, συσχετίζει έννοιες της (κοινωνικής) ψυχολογίας με την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και κλεισίματος (closure) δημόσιων χώρων και υπηρεσιών...Πιο συγκεκριμένα, προτείνει ότι ο καπιταλισμός των καταστροφών, όπως τον ονομάζει, προκύπτει μετά από μεγάλες καταστροφές, πχ το τσουνάμι, ο τυφώνας Κατρίνα, οι πυρκαγιές του καλοκαιριού στην Ελλάδα, όταν οι κυβερνήσεις, στη νεοφιλελεύθερη στροφή που έχουν, παραδίνουν τη διαχείριση της μετά εποχής και των φυσικών πόρων που υπέστησαν τις καταστροφές σε μεγάλες εταιρείες. Οι πολίτες είναι σε κατάσταση σόκ, μετά τις καταστροφές, δηλαδή σύγχυσης, πανικού και αβεβαιότητας, με αδυναμία προσοχής στην ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων, οπότε δεν μπορούν να κατανοήσουν, ή/και να αντιδράσουν. Επιπλέον, η κατάσταση αυτή σοκ γενικεύεται και εξαπλώνεται στο χρόνο με τα απανωτά χτυπήματα, πχ Ιρακ, τσουνάμι, Κατρίνα, πυρκαγιές, κλπ, που με τη διάδοση των ΜΜΕ στο παγκόσμιο σκηνικό καθίστανται πολύ περισσότερο προφανή ερεθίσματα. Η κοινωνία τίθεται σε μια μόνιμη κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης" που γράφει και ο Agamben, και οι δημόσιοι πόροι ιδιωτικοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι βιώνουν μια διαδεδομένη αίσθηση υπαρξιακής επισφάλειας και αβεβαιότητας (J. Butler) , μην ξέροντας ποιά άλλη καταστροφή μπορεί να τους/τις βρει. Ο σκηνοθέτης Alfonso Cuaron, δημιούργησε μια ταινία μικρού μήκους για τη διαφήμιση του βιβλίου, που μπορείτε να δειτε στο yοutube ή εδώ: YouTube - The Shock Doctrine by Alfonso Cuarón and Naomi Klein
Ας μη μείνουμε στην απελπισία
Νέα περιβαλλοντική πολιτική τώρα!
Να αλλάξει το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης!
Να επαγρυπνούμε στα σχέδια "ανάπτυξης" που καταστρέφουν τους πιο πολύτιμους πόρους του τόπου.
Όχι στο ιδεολόγημα της ανάπτυξης. Ζωή με αξιοπρέπεια και σε ισορροπία με το οικοσύστημα

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Εκλογες...


Έχω μόνο μια ερώτηση:

Αν υπήρχε το κόμμα,

που δε θα άφηνε τα δάση να καταστραφούν
που θα γκρέμιζε τα αυθαίρετα
που θα ενίσχυε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και δε θα άφηνε να έχουμε
ο καθένας από ένα αμάξι
από δύο κινητά
από τρεις τηλεοράσεις
από τέσσερα air - condition
που θα γκρέμιζε πολυκατοικίες για να κάνει πάρκα
που θα σταματούσε τη διαφθορά και τα ρουσφέτια στο δημόσιο
και στο πανεπιστήμιο
και σε άλλους κοινωνικούς χώρους
που θα ρίσκαρε σύγκρουση με την υπερδύναμη
και θα αντάλλασσε τη παχύσαρκη ευδαιμονία με μια ιδέα
για μια ζωή όχι γονατιστή και κανιβαλλική
αλλά με αξιοπρέπεια
και αλληλεγγύη

ρωτώ λοιπόν

αν υπήρχε τέτοιο κόμμα

θα το ψηφίζαμε;

γιατί αμφιβάλω;

καλό χειμώνα...